Bantayog ng mga Bayani

Last 23rd May 2010, since I was in EDSA Quezon City for some business matters, I decided to visit the Bantayog ng mga Bayani. I reminisce my very little participation in the nationalist struggle for justice during the Martial Law years, since most of the time I was sailing the seven seas during that time. I offer my prayer to those heroic Filipinos.

It is located along Quezon Avenue near the corner of EDSA, quite near to Centris building and MRT 3 Station.

 http://bantayog.wordpress.com/keeping-faith/

( You may enlarge the images by double clicking it with your PC mouse. )

MANAOG, Rodelo Z.

You may see his story at :  http://jibrael.blogspot.com/2007/09/two-young-men-from-mauban.html

ATTRIBUTION LICENSE :

You may use the pictures in this blog under an Attribution License. You are free to use, share and modify the pictures found in this blog. Should you publish or otherwise reproduce for distribution the pictures found here in digital or printed form you must place a link to this blog or indicate the URL of this blog in your publication. Thanking you.


The Nameless
by Jose Lacaba

(Although there are 151 names engraved on the Wall of Remembrance, there are 2000 more in the Bantayog files, awaiting more adequate documentation. But there are even more – tens of thousands, whose names are not known especially poor people in remote villages who gave their lives in the struggle for justice and democracy…To them we dedicate the poem of Bantayog Trustee Jose Lacaba)

Nalalaman na lang natin
Ang kanilang mga pangalan Kung sila ay wala na
Subalit habang sila’y nabubuhay Sila’y walang mga pangalan
Walang mukhang madaling tandaan
Hindi sila naiimbitang magtalumpati sa liwasan
Hindi inilalathala ng pahaya’gan
Ang kanilang mga larawan
At kung makasalubong mo sa daan
Kahit anong pamada ang gamit nila Ay hindi ka mapapalingon
Sila’y walang mga pangalan
Walang mukhang madaling tandaan Subalit sila ang nagpapatakbo
Sa motor ng kilusang mapagpalaya
Sila ang mga paang nagmartsa
Sa mga kalsadang nababakuran Ng alambreng tinik
Sila ang mga bisig na nagwawagayway
Ng mga bandila ng pakikibaka
Sa harap ng batuta at bala
Sila ang mga kamaong nagtaas
Ng nagliliyab na sulo Sa madiljm na gabi ng diktadura
Sila ang mga tinig na sumigaw Ng “Katarungan! Kalayaan!”
At umawit ng “Bayan Ko” Sa himig na naghihimagsik.
Sa EDSA sa isang buwan ng Pebrero Sila ang nagdala ng mga anak
At nagbaon ng mga sanwits
At humarap sa mga tangke
Nang walang armas kundi dasal
Habang nasa loob ng kampo
Nagkakanlong ang mga opisyal
Na armado ng Uzi
Wala silang mga pangalan
Walang mukhang madaling tandaan
Subalit sila’y naglingkod sa sambayanan
Kahit na hindi kinukunan ng litrato
Kahit hindi sinasabitan ng medalya
Kahit hindi hinaharap ng panguio
Sila’y naglilingkod sa sambayanan
Walang hinahangad na luwalhati o gantimpala
Kundi kaunting kanin at ulam,
Kaunting pagkakakitaan
Bubong na hindi pinapasok ng ulan
Damit na hindi gula-gulanit
Ang layang lumakad sa kalsada tuwing gabi
Nang hindi sinusutsutan ng pulis
Para bulatlatin ang laman ng bag
Isang bukas na may pag-asa’y aliwalas
Para sa sarili at sa mga anak Isang buhay na marangal
Kahit walang pangalan
Kahit walang mukhang madaling tandaan

http://bantayog.wordpress.com/the-nameless/


Related web links :

Two young men from Mauban
http://jibrael.blogspot.com/2007/09/two-young-men-from-mauban.html

Video :


.